پسِ هر تیره گی چشم کسی ،روزنی پیدا هست.که در آن

  غم و ظلمت دست می شویند،

   بزم می گیرند؛

   دیگران می گویندد!

    او چه تلخ است با ما ! او چه دیر می آید گاه گاه نزدیکی ما

     کاش می دانستیم؛"

     تلخی حرف همو از غم تنهایی ست،

     باورم نیست ندانیم پاسخ این را که ،

                     از چه ما تنهائیم؟