...
این روزها زیاد حرف میزنم ... زیاد می گریم ... زیادی به این جسم تسلی نابخش پک میزنم ... یادت هست : من در آستانه آنم که تو پشت سر نهادی ؟؟؟ این شبها بیدار ماندنم تا گرگ و میش صبحگاه را با فروغ پر میکنم و بی تابم ... چه گناهست مرا ؟؟؟ گاه دلم برای خودم میسوزد ....دلم میخواهد همین لحظه و الان ... کنار ساحل قدم میزدم .... نه شاید نه ... میدویدم ... خودم را روی شنهای ساحل می مالیدم ... دریا را میدیدم ... دراز میکشیدم و آسمان را تا ته آن با بی حیایی تمام نظاره میکردم ... و دیگر چه باک وقتی دریا و آسمان و آتش یکباره با شبی در تو ادغام شوند ... حتی به کافه نادری تو طعنه میزند ... حسودیم میشود به دخترکان دریا ... هوای آنجاست در سرم ... و روح من در این روزهای غریب و محدود دارد به در و دیوار میکوبد ... رهاییمان نزدیک است ... اندکی صبر سحر نزدیک است !!!!!!!!!!!
ملینا
سعی نکنیم بهتر یا بدتر از دیگران باشیم ، بکوشیم نسبت به خودمان بهترین باشیم .
movafagh bashi
سلام و درود
متن ادبی قشنگی بود
من هم با دلتنگی هایم در جوار کبوتران حرم به روزم
سر بزن
سلام ملینای عزیز...
امیدوارم حالت خوب باشه...
نمیشه حالا که ما حالمون خوب نیست ... تو حالمون رو خراب تر نکنی؟! بخدا خود من دارم میترکم...
اینطوری که تو مینویسی ... من واقعا جادو میشم... قلمت واقعا شاهکاره...
راستی لینکت رو گذاشتم... این تنها کاریه که میتونم بکنم تا حداقل چند نفر رو از قلم تو بهره مند کنم...
با آرزوی موفقیتت در همه ی زمینه ها...
سلام آبجی گلم
آخه این چه کاریه؟
با غصه خوردن و کتک خوردن از زندگی که کاری درست نمی شه
بلند شو یه لگد بیا تو دهن این زندگی کوفتی تا بدونه تو قویتر از اونی نه اون.
تازشم خانمی، الان دریا اوفه، هم سرده هم مواج و الان دیگه دخترکان دریائی در کار نیست همه نر ه غولهای امواجند :)
مراقب خودت و دلت باش ملینا
بای بای
دیدیم .
فردا وقت قهوه خوری ماست توی کافه نادری
جایتان را خالی میکنم.