و اما نیمه شبی ......

.... 

و اما نیمه شبی من خواهم رفت ، از دنیایی که مال من نیست ، از زمینی که بیهوده مرا بدان بسته اند .  

و تو آنگاه خواهی دانست ، خواهی دانست که جای چیزی در وجود تو خالیست .... 

و تو آنگاه خواهی دانست ، پرنده کوچک و منتظر من ! خواهی دانست که تنها  مانده ای ،‌با روح خودت ..... 

و بی کسی خودت را دردناکتر خواهی چشید ، زیر دندان غمت .... غمی که من می برم ... غمی که من میکشم .... 

دیگر آن زمان گذشته است که من از درد ، به صورتی دیگر در آیم .... و درد مقطعی روحی که از هم دریده است ، بهبود یابد ..... 

دیگر آن زمان گذشته است  

 و من  

جاودانه به صورت دردی که زیر پوست توست ، 

مسخ گشته ام ..... 

ملینا