ماندن ...

 نمی توانستم،دیگر نمی توانستم

 صدای پایم از انکار راه بر می خاست

 و یأسم از صبوری روحم وسیع تر شده بود

 و آن بهار، و آن وهم سبز رنگ

 که بر دریچه گذر داشت، با دلم می گفت:

« نگاه کن

تو هیچ گاه پیش نرفتی

   تو فرو رفتی..........»